_____________________________________________ Από όταν έχασα δάκρυα και φως ταυτόχρονα στεγνώσανε ακίνητοι οι βολβοί μου απώλεσαν το σχήμα τους την θέση τους πήρανε με μιάς τα όνειρα -τα αρκούντως ικανά να με γελούν- έγιναν στρόγγυλα -μιμητικά- μου ζήταγαν να ράψω πάνω τους καινούργια μάτια κι ύστερα να τους απαγγείλω τον θρήνο της Οντέτ Συμφώνησα με τον όρο να μην κεντήσω ίριδες παρά μόνον στην θέση της κόρης έναν μαύρο κύκνο Τώρα γνωρίζω Γιατί ο κήπος των τυφλών Γέμισε τρύπια φύλλα Που πέφτουν προδομένα Σε πόζες Νωχελικής Ξεραίλας ___________________________________________
Σχολιάστε